သူမုန္းတဲ့ကၽြန္ေတာ္

သူ....
က်ြန္ေတာ္ကိုမုန္းသြားျပီေလ....
ရက္စက္တဲ့ရီသံေတြျကားမွာ...နွလံုးသားတခုရဲ့....
ငိုရွုိက္သံေတြ..ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ပါတယ္...
ဒါေတြသူမသိပါဘူး...သူအေတြးမွာေတာ့...
က်ြန္ေတာ္က...ေလွနံနွစ္ဖက္နွင္းတဲ့...
လူရွုပ္တေယာက္ေပါ့....


သူမသိပါဘူး..ေအးစက္စက္နဲ့ေျဖခဲ့တဲ့စကားလံုးတိုင္း..
အနိုင္မလိုခ်င္တာကိုေလ...သူထင္သလိုအျဖစ္မ်ိဳး...
စိတ္ကူးနဲ့ေတာင္မလုပ္ျကည့္မိဘူး....


မုန္းတယ္ဆိုတဲ့စကားလံုးကို...သူအတြက္လြယ္လြယ္ေလး...
ေျပာထြက္ခဲ့တာပါ..ခံစားရတဲ့ငါတြက္ေတာ့...
ဘယ္ေလာက္ခါးသီးလဲ..သူမသိပါဘူး..
ရင့္သီးသီးစကားလံုးေတြေအာက္မွာ...နွုတ္ပိတ္ေနခဲ့တာ...
၀န္ခံတာလို့..သူတေယာက္ထင္ေနလား...


နင္မသိလို့ပါ..ငါမရွိေတာ့လို့နင္တြက္ဘာမွမျဖစ္သြားပင္မဲ့...
နင္မရွိေတာ့လို့ငါဘ၀စုပ္ပ်က္သြားတာနင္မျမင္ရဘူးေလ...
မုန္းတယ္ဆိုတဲ့စကားတခြန္းေျကာင့္...ငါနွလံုးသားက...
အေပၚယံေလးပြန္းပဲ့သြားတာမဟုတ္ဘူး...
နွလံုးသားတခုလံုးေျကမြေနတာ...နင္မသိဘူး...


ငါကနင္တြက္တပြင့္နွစ္ပြင့္ျကယ္ပြင့္ေလးေတြနဲ့...
မိုးမံေပးခ်င္မိတာပါ..အခုေတာ့နင္မလိုခ်င္ေတာ့တဲ့...
အရာေတြကိုငါထက္မေပးရက္ေတာ့ပါဘူး...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ငါခ်စ္ေနရတာပါပဲ...
ငါေက်နပ္ပါတယ္...


ငါဆိုတာသူအတြက္မလိုအပ္ရင္ထားခဲ့ပါ....
အေ၀းထြက္သြားတဲ့နင္ေျခလွမ္းေတြကိုေျငးရင္း...
နင္ျပန္လာမဲ့ေန့ကိုေရတြက္ရင္း...
ေနရစ္ခဲ့မွာပါ...အခုလိုခါးသီးသီးစကားလံုးေတြနဲ့...
ငါကိုေမာင္းထုတ္ရေလာက္ေအာင္...
ငါဘာအျပစ္မွမလုပ္မိခဲ့ပါဘူး..ခ်စ္ရသူရယ္......